Sinds de Slowaakse premier Fico eind december onaangekondigd een bezoek aan het Kremlin bracht, gaan Slowaken om de vrijdag massaal de straat op om tegen de regering te protesteren. "Wij horen bij Europa en niet bij Rusland", luidt de boodschap.
Fico draagt uit dat hij een 'neutraal' buitenlandbeleid voert, maar de demonstranten vrezen dat het land afdrijft richting Moskou. Ondertussen stelt de premier dat de Russisch-Amerikaanse toenadering zijn gelijk bevestigt.
"Zo veel mensen heb ik sinds 1989 niet op de pleinen gezien", kopte de krant SME over een protest in Bratislava waarop zo'n 60.000 mensen afkwamen. In 1989 luidden grootscheepse demonstraties de ondergang in van het communistische regime. Voor vandaag zijn weer betogingen aangekondigd in 40 steden in Slowakije.
De schaal doet denken aan de antiregeringsprotesten in 2018, toen Fico ook premier was. Na de geruchtmakende moord op onderzoeksjournalist Ján Kuciak - vandaag precies zeven jaar geleden - gingen Slowaken massaal de straat op. Uiteindelijk zag Fico zich genoodzaakt af te treden.
Maar nu is hij weer premier. Dit keer is de ontmoeting die hij in december had met president Poetin aanleiding voor de demonstraties. Fico verkocht het gesprek als een poging om de doorvoer van Russisch gas via Oekraïne naar Europa veilig te stellen. Daarmee stoppen zou Slowakije honderden miljoenen euro's kosten.
Ondanks de invasie van Oekraïne stroomde er nog altijd Russisch gas via Oekraïne naar Europa, tot daar per 1 januari door een Oekraïens besluit een eind aan kwam. Slowakije was, net als Moldavië en Hongarije, grotendeels afhankelijk van Russisch gas.
Deze maand werd duidelijk dat Slowakije voortaan Russisch gas zal ontvangen dat via Turkije naar Europa wordt vervoerd. Volgens de Slowaakse politicoloog Olga Gyarfasova ging Fico's bezoek aan Moskou niet alleen om Russisch gas, maar past het "bij de toenadering tot Poetin die al langer aan de gang is". Zijn beweegredenen zijn vooral persoonlijk, betoogt Gyarfasova.
Tweesporenbeleid
Onder Fico trad Slowakije in 2007 toe tot het Schengengebied en in 2009 tot de eurozone. Hij blokkeerde geen EU-resoluties en stemde mee met andere lidstaten. Duidelijk is dat Fico nu een andere weg is ingeslagen. Anti-Oekraïneretoriek stond centraal in zijn verkiezingscampagne in 2023, waarna zijn partij de grootste werd.
Toen hij eenmaal premier was kondigde Fico de stopzetting van militaire steun aan Oekraïne aan. Zijn buitenlandminister zet in op wat Fico een "tweesporenbeleid" noemt; niet enkel gefocust op het Westen, maar op "alle geografische windrichtingen".
Twee jaar na de Russische invasie van Oekraïne beweerde Fico dat de oorlog is begonnen door "Oekraïense neonazi's". Sindsdien vonden meerdere ontmoetingen plaats tussen de Slowaakse minister van Buitenlandse Zaken en zijn Russische ambtgenoot. Gyarfasova: "Fico's bezoek aan Moskou is een nieuw toppunt."
Zijden draadje
Gyarfasova wijst erop dat het bezoek niet los te zien is van de staat van de Slowaakse coalitie, die aan een zijden draadje hangt. De regeringspartijen hebben geen meerderheid meer in het parlement en moeten afgesplitste Kamerleden zien te overtuigen zich aan te sluiten bij de coalitie. Anders volgen vervroegde verkiezingen. Gyarfasova: "Fico's stappen kunnen deels gezien worden als afleidingsmanoeuvre."
"Bovendien sluit het aan bij het wereldbeeld van een aanzienlijk deel van het electoraat", vertelt Gyarfasova. "De Sovjetgeschiedenis wordt door veel Slowaken als minder problematisch ervaren dan in veel andere voormalige Oostbloklanden het geval is."
Uit een opiniepeiling blijkt dat slechts 8 procent van de bevolking vindt dat de regering een volledig pro-Russisch beleid moet voeren, maar bijna 40 procent ziet Slowakije het liefst als brug tussen Oost en West.
In dat licht opperde Fico dagen na zijn ontmoeting met Poetin dat onderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne op Slowaaks grondgebied kunnen plaatsvinden. Hij sprak - ondanks het Slowaakse lidmaatschap van de NAVO en de EU - van neutraal terrein.
Daarbij voelt hij zich gesterkt door recente geopolitieke ontwikkelingen, ziet Andrea Figulová, docent Europese Studies aan de Comenius Universiteit in Bratislava. Waar in vrijwel heel Europa geschokt werd gereageerd op de Amerikaans-Russische toenadering, kan Fico's reactie worden samengevat met de woorden "Ik zei het toch".
In een bericht op sociale media deelde Fico vorige week zijn analyse. Hij schreef dat de EU geen eigen buitenlandbeleid voert, maar altijd blind het Oekraïnebeleid van de vorige Amerikaanse president Biden heeft gevolgd. Nu komen Trump en Poetin als winnaars uit de strijd en hebben Europa en Oekraïne het nakijken, redeneert hij.
Wat Figulová eerder "een flirt met Poetin" genoemd zou hebben is volgens haar inmiddels meer dan dat. Er is sprake van vertrouwen, gebaseerd op ideologische overeenkomsten. Figulová: "Fico heeft autoritaire ambities. Waarschijnlijk is Slowakije regeren zoals Poetin Rusland regeert zijn einddoel."