Voor veel Joodse Nederlanders begint vanavond Chanoeka. Dit 'feest van de lichtjes' ontstond ruim 2000 jaar geleden toen de Joodse tempel in Jeruzalem opnieuw werd ingewijd na een periode van onderdrukking.
Een gevoel van uitsluiting en onderdrukking is voor sommige Joodse Nederlanders weer actueel door oplevend antisemitisme. Vorig jaar en in 2023 registreerde de politie 880 antisemitische incidenten, ruim meer dan in 2022. Toen was dat aantal 549.
De NOS sprak Joodse Nederlanders over hun ervaringen met antisemitisme, van wie sommigen zijn of haar verhaal niet publiekelijk durft te delen.
De ervaringen hebben veel overeenkomsten. Joodse Nederlanders merken dat kritiek op Israël en antisemitisme steeds meer door elkaar lopen, ze voelen zich regelmatig gedwongen om zich te verantwoorden voor de oorlog in Gaza, worden uitgescholden of durven hun davidster niet meer te dragen.
Noot van de redactie
De NOS sprak met deze Joodse Nederlanders vóór de aanslag op een joods festival in Sydney. Om deze reden benoemen zij de aanslag niet in de interviews.
Drie Joodse Nederlanders vertellen over hun ervaringen met antisemitisme en gevoelens van isolement:
Jules van Hessen, dirigent
"Mensen verwachten van Joodse Nederlanders dat je afstand doet van het beleid van Israël, anders ben je fout. Als je zegt: 'Ik vind het complex, ik voel me niet in de positie om een standpunt in te nemen', dan ben je fout. Terwijl ik denk: mijn vak is muziek, mijn politieke standpunt is niet relevant voor mijn publiek.
In mijn werk merk ik dat projecten die met Jodendom te maken hebben, worden gecanceld. Dan wordt er gezegd: 'Het is nu niet de goede tijd ervoor, om iets te doen met Joods zijn.'
Ik ben er zelfs vrienden door kwijtgeraakt. Mensen vinden iets van de situatie in Gaza, koppelen mij daaraan en denken: Jules zullen we maar even niet meer bellen. Dat vind ik erg.
Het Joodse leven is ook enorm veranderd sinds 7 oktober 2023. Als we een vergadering of concert hebben met een Joodse inslag, is de locatie eerst geheim. Pas op de dag zelf wordt die bekendgemaakt. Dat gebeurt veel, dat is geen zieligdoenerij.
Kinderen die naar een Joodse school gaan, zitten tegenwoordig in een soort vesting. Dat is een groeiende zorg in de gemeenschap. Steeds vaker klinkt de vraag: voelen we ons hier nog wel thuis?"
Yaël Hersbach, student aan Universiteit Utrecht
"Ik doe een fellowship bij StandWithUs Nederland, een organisatie die antisemitisme bestrijdt door middel van educatie. Ik organiseer evenementen om een gemeenschap te creëren waarin Joodse en Israëlische studenten zich veilig voelen. Antisemitisme is er naar mijn mening altijd al geweest, maar het was eerst minder geaccepteerd om het te uiten. Toen de oorlog begon, veranderde dat.
In september 2023 kwam ik terug uit Israël nadat ik daar een jaar had gewoond, een maand later begon de oorlog. Toen ik op Instagram een story over Israël had geplaatst, schreven tientallen mensen dat ze me wilden verkrachten, verbranden of zelfs onthoofden. Mensen maakten zich er boos over dat ik in Israël heb gewoond, of over mijn Joodse achtergrond. Ik nam de bedreigingen eerst niet serieus, tot mensen achter mijn locatie probeerden te komen en dreigden om mijn familie iets aan te doen. Toen heb ik online mijn naam veranderd en mijn profiel op privé gezet.
Op mijn universiteit willen sommige studenten weten of ik het wel of niet eens ben met de term genocide. Mensen verwachten dat ik mezelf daarover verklaar, terwijl ik denk: waarom? Als mensen daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in mijn mening, dan sta ik 100 procent open voor een gesprek. Maar als ze alleen maar een echo van hun eigen standpunt willen horen, dan zie ik geen nut in het gesprek.
Ik vind het lastig dat antisemitisme geaccepteerd wordt. Familie, vrienden en zelfs vreemden vinden het onverstandig dat ik mijn davidster draag in het openbaar. 'Je weet niet wat voor reactie het oproept', zeggen ze dan. Ik vind dat zorgelijk, want mijn davidster is het probleem niet, een antisemitische reactie wel."
Aryeh Leib Heintz, rabbijn in Utrecht
"Ik kan niet over straat in bepaalde wijken in Utrecht, zonder dat ik word nageroepen. Dan roepen ze bijvoorbeeld: 'vuile rotjood'. Ik probeer het te negeren, maar soms is dat onmogelijk, bijvoorbeeld als iemand je aanvalt. Je moet wel een olifantenhuid hebben.
Sinds 7 oktober 2023 is overal antisemitische propaganda te vinden. Dat brengt ons in gevaar. Ik hoor het ook van andere Joodse Nederlanders: of ze nu behoudend Joods zijn of niet behoudend Joods, ze hebben veel last van antisemitisme. Sommigen zeggen dat ze dachten te weten wie hun vrienden zijn, maar dat die ook bleken mee te doen met antisemitische kreten."