Brigitte Bardot werd aanbeden en begeerd in haar jaren als actrice, maar op latere leeftijd ook verguisd vanwege haar extremistische overtuigingen. De Franse actrice overleed vandaag, 91 jaar oud.
De in 1934 in Parijs geboren Brigitte Anne-Marie Bardot was een icoon van de Franse cultuur en een gewaardeerd voorvechter van dierenrechten, maar kwam later vooral in het nieuws als veroordeeld racist.
Haar gloriejaren lagen in de jaren 50 en 60, toen ze werd als gezien als het Franse antwoord op Marilyn Monroe. De tot ballerina opgeleide Bardot werd door een kennis van haar moeder gevraagd als fotomodel en prijkte op haar 15de al op de cover van het tijdschrift Elle. Ze leerde acteur Roger Vadim kennen, met wie ze trouwde toen ze 18 was. In 1956 maakte Vadim zijn debuut als regisseur en hij gaf zijn vrouw de hoofdrol in de tragikomedie Et Dieu... créa la femme. Het werd haar grote doorbraak.
Bekijk hier een terugblik op haar leven:
Ze speelde gedurende haar leven in tientallen films en was op haar best in lichte komedies als Une Parisienne uit 1957. Maar ook dramatische rollen zette ze overtuigend neer, zoals in La Vérité van regisseur Henri-Georges Clouzot (1960). Deze rol wordt artistiek als haar beste beschouwd.
Haar ronde vormen, de getuite lippen, de grote bruine ogen en het opgestoken blonde haar; Bardot was een sekssymbool. De sensuele foto's die fotograaf Sam Lévin in het begin van haar carrière van haar maakte, droegen daar ook zeker aan bij. Op een van deze opnames is Bardot te zien in een wit korset, van achteren gefotografeerd. Naar verluidt werd de ansichtkaart met deze foto in Parijs rond 1960 beter verkocht dan ansichtkaarten van de Eiffeltoren.
Bekijk hier de trailer van La Vérité.
De actrice zelf was niet te beroerd om lakens en handdoeken speels te laten zakken. Zeker in de preutse Amerikaanse filmindustrie was dat tot dan toe ongekend. Haar films trokken dan ook volle zalen, met voornamelijk mannen in het publiek.
Maar ook vrouwen bewonderden BB, zoals ze al snel werd genoemd. Ze leverde een belangrijke bijdrage aan de 'bevrijding' van vrouwen uit het conventionele keurslijf. Dankzij Bardot gingen vrouwen bikini's dragen en durfden ze hun fysieke aantrekkelijkheid te laten zien. Ook dikke lagen eyeliner, getoupeerd haar en de Bardot-halslijn (die beide schouders blootlegt) kwamen door BB in de mode.
Haar populariteit vond ook zijn weg in de hitlijsten. Hoewel haar zangkwaliteiten beperkt waren, scoorde ze meerdere keren met nummers die vooral haar eigenzinnigheid benadrukten, zoals Je n'ai besoin de personne en Harley Davidson (Ik heb niemand nodig op een Harley Davidson).
Serge Gainsbourg vroeg haar voor de latere monsterhit Je t'aime - moi non plus. Bardot zong het in, maar bedacht zich. Daarop nam Jane Birkin het zuchten en kreunen voor haar rekening.
Zeehondjes
Toen ze 39 jaar was besloot Bardot op te houden met film. Ze begon een tweede leven, als voorvechtster van dierenrechten. Ze werd gevraagd door Paul Watson van de Sea Shepherd Conservation Society om zich in te zetten tegen de jacht op babyzeehondjes. Op een beroemde foto uit die tijd houdt ze een baby-zeehond in haar armen.
Van die fotoshoot werd ook een filmpje gemaakt dat je hieronder kunt zien.
Op allerlei manier voerde ze actie. Haar vroegere collega Sophia Loren moest het ontgelden, omdat ze bont droeg en er ook reclame voor maakte. In 1994 noemde Bardot dat in een open brief vernederend, weerzinwekkend en betreurenswaardig. "Vergeet niet dat het dragen van bont neerkomt op het meezeulen van een kerkhof op je rug", schreef ze. Loren reageerde niet.
Bardot startte in 1986 de Fondation Brigitte Bardot. De stichting werkt onder meer aan het behoud van bedreigde diersoorten in Afrika en komt in actie tegen de walvisjacht bij de Faeröer Eilanden. FBB is de grootste particuliere dierenbeschermingsorganisatie van Frankrijk en treedt vaak op als partij in rechtszaken tegen dierenbeulen.
Immigranten
Zelf stond Bardot ook een paar keer voor de rechter vanwege haar uitspraken over immigranten en moslims, zoals toen ze verzuchte dat "mijn land weer wordt overspoeld door buitenlanders, vooral moslims". Ze werd vijf keer veroordeeld voor religieus en racistisch haatzaaien. Ook had ze weinig op met homoseksuelen, die ze decadentie en freak-achtig gedrag verweet.
Ze was in 1992 na drie mislukte huwelijken getrouwd met Bernard d'Ormale, een rijke industrieel en aanhanger van de extreemrechts partij Front National. Ze noemde partijleider Jean-Marie Le Pen "een charmante man" met wie ze "voor honderd procent" haar opvattingen over immigratie deelde. Toen Le Pens dochter Marine in 2011 het leiderschap van de partij overnam, noemde Bardot haar "een nieuwe Jeanne d'Arc".
Dansscène uit Et Dieu... créa la femme:
Terugkijken op haar filmcarrière deed ze weinig. Bardot had geen moeite met ouder worden. Gekleed in het zwart en lopend met een kruk bleef ze zich inzetten voor dierenrechten. Met mensen had ze niet veel op en ze liet zich weinig zien buiten haar villa bij Saint Tropez.
De vraag hoe de wereld haar het meest zal herinneren is misschien al beantwoord op haar tachtigste verjaardag, in september 2014. Kranten en tijdschriften kwamen nauwelijks met geschreven tekst. Wel met foto's. Heel veel foto's.