Hoe Trump met succes de Amerikaanse media beteugelt
"Betreedt Amerika een nieuw tijdperk van mccarthyisme?", vroeg de Financial Times zich deze week af. De zakenkrant verwees naar de periode in de jaren veertig en vijftig toen een paranoïde Amerikaanse overheid overal communistische sympathieën vreesde.
Het leidde tot een genadeloze heksenjacht op journalisten, kunstenaars, wetenschappers en ambtenaren. Het geldt nog altijd als een donkere periode in de Amerikaanse geschiedenis.
Zover is het nog niet in Trumps Amerika, maar na de moord op de conservatieve activist Charlie Kirk is alles in een stroomversnelling gekomen. President Trump lijkt steeds verder te willen gaan om kritische media in het gareel te krijgen.
De president haalde deze week opnieuw uit naar de pers. "Ik heb ergens gelezen dat 97 procent van de omroepen tegen mij zijn. Ze geven me erg slechte publiciteit." Dit keer voegde hij er een dreigement aan toe. "Misschien moeten we de uitzendvergunningen maar wegnemen."
Vijand van het volkTrump heeft altijd een vijandige houding gehad tegenover de media. In zijn eerste termijn botste hij geregeld met journalisten, die hij "de vijand van het volk" noemde. Ondanks die onstuimige relatie leidde het toen niet tot concrete strafmaatregelen.
Anders is het in zijn tweede termijn. Hij gebruikt nu drie instrumenten: toegang, rechtszaken en regelgeving.
Media die hem niet zinnen, krijgen bijvoorbeeld geen toegang meer tot de Oval Office. Dat overkwam persbureau AP toen het weigerde te spreken van de Golf van Amerika, zoals Trump wil.
Prompt besloot het Witte Huis de politiek verslaggever van AP te weren. Die werd uit de zogeheten 'press pool' van het Witte Huis gezet, die alle bewegingen van de president volgt.
RechtszakenAls vastgoedondernemer sleepte Trump ontelbare malen zakelijke opponenten voor de rechter. Die tactiek past hij opnieuw toe bij de media. Eerder deze maand eiste hij 10 miljard dollar van de Wall Street Journal omdat de zakenkrant van mediamagnaat Rupert Murdoch een artikel had gepubliceerd over een verjaardagskaart die Trump naar de pedoseksueel Jeffrey Epstein gestuurd zou hebben.
Deze week spande Trump een rechtszaak aan tegen The New York Times voor het in diskrediet brengen van zijn reputatie als succesvolle zakenman. Trump eist 15 miljard dollar van de krant, al werd de zaak binnen enkele dagen van de hand gewezen door de rechter.
Die maande dat de aanklacht te lang was en vol "kwaadsprekerij en gescheld" stond. "Een aanklacht is niet een roeptoeter voor pr of een podium zoals een politieke bijeenkomst."
MediawaakhondHet Witte Huis heeft daarnaast een bijzonder machtig instrument in handen: mediawaakhond FCC, Federal Communications Commission. Die staat onder leiding van de Republikein Brendan Carr, eerder dit jaar aangesteld door Trump.
Carr gebruikt zijn functie geregeld om media aan te vallen die kritisch zijn op Trump. Omroepen zijn bevreesd voor de FCC, omdat die uitzendvergunningen kan intrekken en goedkeuring moet verlenen aan overnames en fusies in de mediawereld.
Carr liet deze week zijn invloed gelden na de omstreden uitspraken van talkshowpresentator Jimmy Kimmel. Die had afgelopen maandag valselijk gesuggereerd dat de verdachte op de moord van Charlie Kirk een Trump-aanhanger was. Omroepen die Kimmels show uitzenden, moesten actie ondernemen, zo gelastte Carr. Als ze dat niet deden, dreigde hij hun uitzendvergunning in te trekken.
Alles van Jimmy Kimmel Live wordt opgeruimd:
Niet lang daarna besloot het mediabedrijf Nextar, dat dertig Amerikaanse zenders beheert, om Jimmy Kimmel van de buis te halen. Toen andere mediabedrijven volgden trok ABC de stekker uit Jimmy Kimmel Live.
De vraag rijst of hier ook zakelijke belangen een rol speelden. Nextar is verwikkeld in een overnamestrijd waarmee meer dan 6 miljard dollar gemoeid is. Daarvoor heeft het bedrijf toestemming nodig van de FCC.
De agressieve aanpak van Trump mist zijn impact niet. Dreiging van rechtszaken of strafmaatregelen is vaak al voldoende voor media om in te binden. Die hebben geen zin in een taai gevecht met de president en willen hun commerciële belangen niet in gevaar brengen. Ze treffen snel een schikking met de president of gaan in op zijn eisen.
Gevolg: een medialandschap dat zich meer en meer schikt naar de nukken van het Witte Huis.
Collega's van Jimmy Kimmel reageren op de schorsing: