Dankzij GenZ-protesten worden misstanden in Marokkaanse zorg openlijk besproken
In Marokko demonstreert de beweging GenZ 212 nog altijd dagelijks voor betere sociale voorzieningen en een einde aan corruptie. Na een roerige week waarin de protesten werden neergeslagen en er in verschillende steden geweld uitbrak, krijgen de Marokkaanse twintigers nu van de overheid wel de ruimte om te demonstreren. Ze roepen de regering op om af te treden.
Nu de protesten worden toegestaan komen er verhalen los over de slechte staat van de gezondheidszorg in Marokko. Tijdens een demonstratie in Aïn Diab, een wijk in Casablanca die pal aan de Atlantische kust ligt, overstemt de twintiger Mohammed zijn mededemonstranten met het verhaal van zijn zieke moeder.
"Ik ben hier niet gekomen om geweld te gebruiken, ik wil alleen aandacht voor de situatie van mijn moeder. Ik houd van haar en ben bereid om voor haar te sterven", schreeuwt hij luidkeels met foto's van zijn moeder in zijn handen. Bij een ziekenhuis kreeg hij te horen dat zij niet meer te redden was. Een arts in een ander ziekenhuis wilde haar wel opereren, voor 9000 euro.
Wat uit verhalen als deze naar voren komt, is dat het zowel met de private als de publieke zorg in Marokko slecht gesteld is. Bij publieke ziekenhuizen is er een schrijnend tekort aan personeel. En volgens de demonstranten willen privé-ziekenhuizen vooral zoveel mogelijk verdienen aan de patiënten.
Flinke deukDat het vertrouwen in de private zorg bij de Marokkaanse middenklasse een flinke deuk heeft opgelopen, blijkt ook uit het verhaal van Rachida Abdous uit Rabat. Drie jaar geleden meldde haar man zich met aanhoudende buikpijn bij de privékliniek aan de overkant van hun appartementencomplex.
Na een behandeling van drie dagen ontstonden er complicaties en werd hij zonder toestemming van Rachida met spoed geopereerd. Toen ze haar man na de operatie wilde bezoeken, kreeg ze een schokkende boodschap: hij had de operatie niet overleefd.
"We hadden voor een privéziekenhuis gekozen omdat we goed verzekerd waren. Zo zou mijn man ook niet een plek in een publiek ziekenhuis innemen die bedoeld is voor mensen met weinig geld", legt Rachida uit. Ze heeft een klacht ingediend tegen het ziekenhuis.
"De klacht is niet eens om ze aansprakelijk te stellen, ik wil gewoon weten wat er precies met mijn man is gebeurd", zegt Rachida. Zijn medisch dossier heeft ze door artsen van een ander ziekenhuis laten bekijken. Daaruit zou blijken dat hij de verkeerde behandeling heeft gekregen. Na drie jaar wacht ze nog steeds op uitleg van de privékliniek.
Dat er een publieke discussie is losgebarsten over het Marokkaanse gezondheidsstelsel lijkt de eerste overwinning van de GenZ 212-beweging. De verhalen over falende zorg die Marokkanen in de afgelopen jaren alleen onderling met elkaar deelden staan nu ook volop in de aandacht van de Marokkaanse media.
Hoewel het kabinet van premier Aziz Akhannouch onder toenemende druk staat om af te treden, toont de minister van Gezondheidszorg en Sociale Bescherming, Amine Tahraoui, zich strijdbaar.
Subsidies privéziekenhuizenTijdens een spoeddebat legde hij verantwoording af. Hij erkende de problemen en kwam met een gedetailleerd overzicht van het aantal artsen dat er in de afgelopen jaren bij is gekomen.
Ook kondigde hij aan dat de overheidssubsidies voor privéziekenhuizen worden stopgezet om dit geld te investeren in de publieke zorg. Dit leidde tot een verbaasde reactie van de ANCP, een koepelorganisatie voor Marokkaanse privéziekenhuizen. Bij hun weten heeft geen van de ziekenhuizen die bij hen is aangesloten geld van de overheid ontvangen.
Verkeerde effectDe ANCP heeft de minister gevraagd om de lijst van privéklinieken die staatssteun zouden hebben ontvangen openbaar te maken. Zo lijkt het offensief van Tahraoui een averechts effect te hebben: de aangekondigde maatregel roept alleen maar meer vragen op.
Een van de belangrijkste eisen van de GenZ-beweging is dat het kabinet waar Tahraoui deel van uitmaakt, opstapt of door koning Mohammed 6 wordt ontslagen. Daarvoor wordt nu niet alleen meer naar de koning gekeken. Een motie van wantrouwen met steun van een meerderheid van het parlement is een optie die in de media en op straat wordt besproken.